X marks the spot

En so breek 18 Mei 2011 aan. En almal gaan staan weer in toue. Om kruisie te trek, siet jy.. Ek en my liefie gaat staat toe ook in so 'n baie lang ry. Gesels met algar rondom ons. Heel feestelike atmosfeer. Ongeveer 'n dagreis te perd later (of so voel dit toe) kom ons uiteindelik in die groot saal aan, en word baie mooi verduidelik wat om te doen. Doet toe so, en beweeg baie snel na die naaste watergat toe. So 'n stemmery maak mens nogal taamlik dors, jy weet!

Intussen het daar baie lank en aanhoudend nie vreeslik baie gebeur nie. Die winter het met mag en mening aangebreek. Ek en liefie ry in onse smartiekarretjies rond en spaar petrol en gee baie klein "carbon-footprints" af. Stamperig, maar gerieflik.

Liefie se meisiekind word toe gisteraand 'n statistiek van die redistribution of wealth program, teen haar sin, toe haar selfoontjie hardhandig deur voorheen-benadeelde-agtergeblewene-insittendes verwyder word (sommer 5 van hulle nodig om 1 selfoon by 'n meisiekind af te neem. Shame!) Sy was uit die aard van die saak redelik getraumatiseerd, en het maar die nag eerder onder my dak as in haar eie kaja deurgebring. Skokkend, seg ek jou, skokkend!

Andersins byt ons maar styf vas. Wit Bojaan het die groot 4X4 getref (in lewensjare) en ek staan kort agter hom. EISH! Ten minste raak die pens kleiner en die klere groter.

Nou ja, tot ek weer iets het om oor te spoeg, staan sterk!

Nag ou Grote! Geniet die kleinkind!